چه روزهایی عجیبی
میدانی زندگیست دیگر هر روز عجیبتر از دیروز
اخر نمیدانم چرا عوض شکرگزار بودن گلایه کنیم
حتی بخاطر رسیدن به چیزی که
در ان خیر ما نیست خودمان را به
اب و اتش میزنیم
اما گاهی صبر کن
میدانم امیدت ته کشیده ولی اندکی صبر کن
شاید روزی برسد که تو به خواسته ات برسی
حتی شاید در مسیر همسفری خوب نصیبت شود
شاید همان که  روزی دوستش داشتی نبود ولی حداقل
او از ان توست
کسی که خودش را مال تو میداند و چشمانش تمام مدت به دنبال توست
اما ازهمه مهتر انکه خدا خودش شما را افریده و میداند مکمل هم هستید
نمیدانم شاید بهتر هست تنها بگویم
خدای مهربانم
بر قلب تمام جوانان کشورم چنان محبتت را قرار ده تا همان کاری را انجام دهند که خود میپسندی
و کمکشان کن تا بتوانند همسفران واقعی خود در زندگیشان را بیابند
تا در لحظات کهنسالیشان همدم و همرازی شایسته کنارشان باشد